نقد ترجمة داستان «درس های فرانسه» از دیدگاه نظریة سخن کاوی (بررسی موردی: سبک، لحن، نشانه های سجاوندی)

در نقد ترجمه، مشخص کردن اساس کار و اجتناب از اعمال سلیقه در درجة اول اهمیت قرار دارد. در این مقاله سعی شده است بر اساس مطالعات زبان شناسی مقابله ای و در چارچوب نظریة سخن کاوی(با بررسی موردی سبک، لحن، نشانه های سجاوندی) به نقد ترجمة مریم شفقی از داستان «درس های فرانسه»، نوشتة والنتین راسپوتین، پرداخته شود. در این نقد خواهیم دید که وی در این ترجمه سبک اثر را که غیر رسمی و صمیمی است با بهره گیری از دایره لغات گسترده شان به خوبی منتقل کرده است اما در انتقال لحن شخصیت ها و راوی داستان چندان موفق نبوده و توجه کافی به نشانه های سجاوندی که اهمیت خاصی در ترجمه دارند نکرده است.